Category: Duurzame Inzetbaarheid

26/11/2020

Rust & Vertrouwen - De prachtige kansen van Werkkracht Loopbaanontwikkeling

Read Now

Werken vanuit het individu kan als werkgever of als leidinggevende heel veel opleveren. Wat zou het fijn zijn als al je je werknemers rust en vertrouwen kunt bieden. Dat is lang niet zo vanzelfsprekend. Hoeveel werknemers hebben er al niet thuis gezeten met spanningsklachten, en hoe vaak voer je al niet een gesprek over de privé-spanning die leeft om optimaal te kunnen functioneren?

Werkkracht Loopbaanontwikkeling is een kracht om rekening mee te houden om net dat beetje extra ondersteuning te bieden om je werknemer een stuk op weg te helpen. En als je er goed over nadenkt, is het zo logisch als gesneden brood.

Sinds een paar weken is mijn zoontje naar school. Hij is in juli vier geworden en hij was er “echt aan toe”. Op moment van schrijven zitten we in de derde week, en er is me al één ding opgevallen. Hij is op bepaalde momenten rustiger geworden. Gisteravond zaten we aan tafel te eten, na wederom een intensieve dag. Zijn jongere zusje was onrustig, want ze had amper een slaapje gehad tussen de middag. Ze was moe en snel geprikkeld. Wat ik zo knap vond was dat hij niet meeging in die onrust, waartoe hij normaal gezien wel de neiging heeft, vooral aan het begin van de avond. Nee, hij kwam met leuke - vooralsnog niet werkbare - ideeën om zijn zusje wat te troosten, en hij ging bij haar staan, en ze hielden elkaar even stevig vast.

Prachtig niet? Maar wat dat dit met Werkkracht Loopbaanontwikkeling te maken heeft? Nog even geduld, ik kom daar zeker nog op...

Nu kan het zijn dat mijn zoontje tevreden was door het briljant lekkere eten van die avond, gemaakt door yours truly, maar het kan ook zijn dat hij gewoon ook lekker in zijn vel zit. Hij gaat gewoon al vier volledige dagen naar school, het lijkt hem erg goed te doen. Hier zijn we blij om. We hebben lang nagedacht over waar hij naartoe zou gaan. Vooralsnog hebben we niet gekozen voor de makkelijke weg. Hij gaat naar een dorp verderop naar school in plaats van de school op een kilometer afstand. In praktische zin worden de komende jaren wat zwaar voor ons, omdat de gastouder hem niet kan ophalen om 14.00 uur, als de school is afgelopen. We zullen dus op onze drukke werkdagen even voor taxi moeten spelen, een ongemak dat we graag op de koop toenemen, omdat we denken de juiste school voor hem te hebben gekozen. Een plek waar hij zich op zijn manier kan ontwikkelen, waar hij gewoonweg ook zichzelf en gelukkig kan zijn.

Een plek om je te ontwikkelen, komt je dat al wat bekend voor?

Waarom is het voor hem de juiste school? De missie van deze school is namelijk als volgt: "Op deze school nemen we kinderen mee op reis naar een gewaardeerde, zelfverzekerde en talentvolle ‘ik’. We geven ieder kind daarbij de ruimte en structuur om nieuwsgierig te blijven, zich te verwonderen en nieuwe dingen te blijven ontdekken over zichzelf, de ander en de wereld om hen heen. Wij zorgen ervoor dat leren boeit.”

In praktische zin heeft deze school het leerstofklassensysteem losgelaten, het systeem waarbij kinderen worden gegroepeerd op basis van hun leeftijd en op een uniforme manier worden benaderd.

Wat me erg aanspreekt is dat er op deze school gestreefd wordt naar een gewaardeerde, zelfverzekerde en talentvolle “ik”. Dat er vervolgens ook gepresteerd gaat worden, lijkt dan buiten kijf te staan. Met een sterke “ik” weet je meer te bereiken dan wanneer je in een keurslijf wordt gestopt.

Regelmatig denk ik terug naar de tijd dat ik nog op de - toen - lagere school zat. Als ik mijn klassikaal opgelegde lesje af had, dan mocht ik wat gaan lezen in een hoekje, geïsoleerd van de rest van de klas. Los van het feit dat ik veel gelezen heb, voelde ik me wel alleen. Ik vraag me ook af of het systeem van toen voor mij wel goed was. De reden dat ik een tijdje terug eerst met een wat samengebalde onrust naar de open dagen van de schooltjes ging voor een eerste indruk, zegt wel iets. Wellicht dat ik het net zo spannend vond als mijn zoontje. Misschien wel meer.

Ik weet dat het onderwijs bij uitstek heel succesvol kan zijn als het kiest voor kleinschalig en persoonlijke ontwikkeling. Het is een utopie te denken dat het op elke school kan, of in elk systeem. Je loopt op een gegeven moment altijd tegen grenzen op. Gelukkig hebben onze kinderen tot op zekere hoogte wel de keus om eventueel de overstap te maken naar een andere school als toch blijkt dat dat beter voor ze is. Op de school van ons zoontje zitten ook kinderen die eerder op een andere school zaten, maar daar niet gelukkig waren.

Graag trek ik nu de vergelijking door naar het bedrijfsleven, naar organisaties en naar werkgevers. Wat betekenen deze observaties namelijk voor jou als leidinggevende?

Er zijn veel verschillen te benoemen als het gaat om school en werkgever. Als werkgever is het niet je primaire taak om je medewerker te laten werken aan eens sterke “ik”. Maar het is wel heel erg belangrijk. Niet voor niets worden er functioneringsgesprekken, voortgangsgesprekken en beoordelingsgesprekken gevoerd, en hebben veel werkgevers een opleidingsbudget voor de werknemers. Als werkgever weet je dat een sterke “ik” van de werknemer kan bijdragen aan de bedrijfsresultaten. De vraag is alleen of de traditionele systematieken van beoordelen en functioneren voor iedere persoon geschikt zijn. Met name omdat we met z’n allen erg van elkaar verschillen. Veertig jaar geleden werd me niet gevraagd waar ik persoonlijk in geïnteresseerd was. Nu was het de eerste vraag die onze juf aan ons stelde over onze zoon.

Werken vanuit het individu kan je als werkgever heel veel opleveren. Ons zoontje reageert onder druk rustig en komt ineens met creatieve oplossingen. Wat zou het fijn zijn als al je werknemers deze rust en dat vertrouwen ook kunnen ontwikkelen. Dat is namelijk lang niet altijd het geval. Kijk maar eens naar je medewerkers. Hoeveel hebben er al niet thuis gezeten met spanningsklachten? Hoe vaak voer je al niet een gesprek over de invloed van privé-spanning op optimaal functioneren? En heb je je wel eens afgevraagd waarom het blijkbaar nodig is dat er zoiets als een outplacementtraject bestaat? Het is zo normaal als gesneden brood, maar het is een resultaat van iets waar je toch als leidinggevende meer grip op had willen hebben. Als een dienstverband uitzichtloos is geworden dan heb je toch ergens een verkeerde afslag genomen?

Bij voorkeur ben je escalatie voor, en wil je met je werknemers aan de slag om ze sterker te maken. Uiteraard wil je ook voorkomen dat mensen die niet goed op hun plek zitten te lang blijven zitten. Daar heeft namelijk ook de werknemer geen baat bij.

Je gaat dus werken aan de ‘ik’ van de werknemer. Een goede manier is meer aandacht voor persoonlijke ontwikkeling. Dat staat buiten kijf, uiteraard. Wat echter de focus is waar jij als werkgever ook de vruchten van gaat plukken, is het effect daarvan op de invulling en het resultaat van de functie, en misschien zelfs daarna.

We spreken dus van de kracht van duurzame loopbaanontwikkeling. Laten we dit vanaf nu Werkkracht Loopbaanontwikkeling noemen.

We onderscheiden twee verschillende fases in duurzame loopbaanontwikkeling. In de eerste fase van loopbaanontwikkeling werk je met je werknemer aan de ontwikkeling van de eigen functie zodat die beter aansluit bij de persoon. Stel niet de vraag hoe de werknemer beter zou kunnen gaan functioneren, maar stel de vraag hoe het werk beter te vormen is naar het individu. Niet iedereen vult de functie hetzelfde in, en binnen een functieomschrijving is er altijd ruimte om een eigen draai aan het geheel te geven. Het benutten van die ruimte draagt in positieve zin bij aan de resultaten van de werknemer.

Belangen kunnen uit elkaar gaan lopen, dan valt het te overwegen om een andere weg in te slaan. Werkkracht loopbaanontwikkeling biedt vroegtijdig inzicht over de langere termijn aansluiting tussen werknemer en bedrijf. Soms is de conclusie dat de ‘fit’ er op een gegeven ogenblik niet meer zal zijn. Dan is het in beider belang om fase B in in te gaan in de Werkkracht Loopbaanontwikkeling. Dan ga je werken aan een sterke ‘ik’ van de werknemer op het gebied van een toekomst elders.

Heb jij het lef om tijdig fase B in te gaan?

Tijdens een dienstverband is het niet erg om wel te weten dat je als persoon niet geheel binnen de organisatie past, maar het helpt je wel tevreden, rustig en sterk te houden als je in staat bent sterker te worden als ‘ik’. Dat je weet dat als individu dat je krachtiger aan het worden bent om als de keuze zich ooit voordoet in staat te zijn een nieuwe functie elders te aanvaarden. Sterker worden als individu om zo nodig een nieuwe stap aan te durven en te kunnen biedt dus rust en zelfvertrouwen. Je hoeft dan als werkgever helemaal niet bang te zijn voor escalatie, en je weet dat je werknemer zonder verdere angst zijn werk kan uitvoeren. Angst over de toekomst of om je baan te verliezen beïnvloedt uiteraard het functioneren. Door iets aan die angst te doen geeft je werknemer ruimte om goed werk te doen. Wellicht zelfs beter werk dan ooit.

Werkkracht Loopbaanontwikkeling - Hoe dan?

Werkkracht Loopbaanontwikkeling is prima te combineren met de normale gespreksvoering met de medewerker. Allereerst heb je het besef nodig dat de specifieke focus van toegevoegde waarde is. Dat je er overbodig ziekteverzuim of spanningen op de werkvloer ermee kunt voorkomen. In praktische zin valt het te integreren met je functioneringsgesprekken.

Tot slot - Samen sta je sterker.

In het programma Werkkracht Loopbaanontwikkeling komen de kennis en ervaring van Ontwikkelbrigade en Robait samen. Alex van der Meer (Robait) is coach en adviseur op het gebied van loopbaanbegeleiding en gespecialiseerd in outplacement, tweede spoortrajecten, en verzuim-casemanagement. Trudy Boeré (Ontwikkelbrigade) is coach en adviseur werk en autonomie, en houdt zich vooral bezig met jobcrafting voor werknemers en laat managers en HR zien hoe ze medewerkers hierin kunnen ondersteunen.

Samen bieden we Werkkracht Loopbaanontwikkeling aan: een pakket van instrumenten dat werkgevers en werknemers ondersteunt om de krachten te bundelen en loopbaanbegeleiding tot een doorlopend onderdeel in alle fasen van het dienstverband te maken. Dat biedt voordelen voor medewerkers én voor de organisatie.
Wij zijn geen goeroes, en geloven meer in stapsgewijze veranderingen dan in grote ontregelende reorganisaties. Voor lopen-op-gloeiende-kolen-sessies moet je ergens anders zijn.

Wil je zo snel mogelijk aan de slag met oplossingen die aansluiten bij je medewerkers en organisatie én makkelijk in te passen zijn in de dagelijkse praktijk? Neem dan contact met ons op. We gaan graag met je in gesprek over Werkkracht Loopbaanontwikkeling. Ga de uitdaging aan voor jezelf en voor je medewerkers, en kies voor Werkkracht Loopbaanbegeleiding. Iedereen verdient een fijne loopbaan.

Lees het artikel van Ontwikkelbrigade over ditzelfde onderwerp:

Lees meer van Robait:

0 Comments

28/3/2019

Geen valse verwachtingen - dossieropbouw is goed werkgeverschap

0 Comments

Read Now

Zachte heelmeesters, je weet wel.

Is dossieropbouw niet erg kinderachtig? Wellicht, maar dan is dit kinderachtig gedrag wel iets wat mooie dingen tot stand weet te brengen. Het lijkt wellicht fijner om een arbeidsrelatie zonder dossieropbouw te hebben, maar niemand kan feitelijk ergens op terugvallen als er niks is genoteerd. Met alle mogelijke nadelige gevolgen van dien. Met duidelijkheid creëer je een sterke basis voor vertrouwen en respect. En dus ook een goede werksfeer.

Broodjes kunnen stuiteren

Duidelijkheid heeft zo zijn voordelen. Als je niet geheel duidelijk bent dan kan er sprake zijn van miscommunicatie. Recent werd ik weer met de neus op de feiten gedrukt. En dat alles had te maken met een peuter die een taakje van me kreeg en mijn woorden letterlijk nam.
In de supermarkt deed ik samen met mijn zoontje boodschappen. Hij had ook een wagentje, en daarin lagen de broodjes voor de aankomende lunch thuis.
“Gooi de broodjes maar op de band,” zei ik. De instructie werd begrepen, letterlijk. De broodjes werden in een prachtige boog op de band geworpen. Er zat echter veel energie in de worp. De broodjes stuiterden vervolgens van de band af, vlak langs de caissière, die me aankeek met een hele indringende blik of ik wel niet goed wijs was.
“Sorry, ik had duidelijker moeten zijn,” mompelde ik met een rood hoofd.

Duidelijkheid bij verbeteren van arbeidsrelatie

Er was eens een tijd dat ik me bezig hield met een aantal medewerkers waar we als werkgever van inzagen dat er mogelijk een arbeidsrelatie probleem zou gaan ontstaan, of waarbij er feitelijk al een probleem was. Ik kwam dan op de locatie waar ze werkzaam waren en ik ging het gesprek met ze aan, om tot oplossingen te komen. Oplossingen? Tja, dat kon dus ook ontslag zijn, maar met name ging het erom om duidelijkheid te scheppen over wat de rechten en plichten van de werknemer én de werkgever waren. En binnen dat kader te bespreken wat we met elkaar in de toekomst zouden gaan doen.

Mijn eerste stap was om uit te leggen dat ik als werkgever vanaf nu alles ging vastleggen en dat we elk gespreksverslag allebei gingen ondertekenen. Dat ging niet altijd van een leien dakje, maar ik had genoeg goede argumenten om toch duidelijk te kunnen maken dat het niet voor mij als werkgever alleen was. Het ging er ook om dat ook de werknemer kon terugvallen op gemaakte afspraken. En dat de werknemer het gespreksverslag ook zelf tot zijn beschikking had. Afspraak is daadwerkelijk afspraak. Rechten en plichten zijn duidelijk. En zijn weer na te lezen.

Kortom: er is een dossier.

Nu hoefde het niet eens zo te zijn dat er sprake was van een harmonische samenwerking. Toch kon er respect zijn over en weer. Als werkgever en werknemer kun je van mening verschillen over veel zaken, en bij mijn caseload was er in een aantal gevallen gewoonweg sprake van een onvermijdelijke breuk, toch kan er dan sprake zijn van een goede band of goed werkgeverschap.

Bij de meeste breuken, tijdens de ondertekening van een vaststellingsovereenkomst, ontving ik de waardering van de medewerker waar we afscheid van namen. Ik kreeg vaak nog een oprecht “dankjewel”. En in één geval zelfs een voorstel waar ik nu nog rode oortjes van krijg, daar was de respect een stuk doorgeschoten, helaas.

Dossieropbouw alleen bij niet functioneren?

Het vastleggen van gemaakte afspraken is iets wat je verwacht bij een situatie waarbij er sprake is van een verminderd goed functioneren. Maar gezond is natuurlijk ook om duidelijk gedrag al toe te passen bij ook een gezonde arbeidsrelatie. Niet op basis van kinderachtigheid, maar juist omdat je vindt dat iedereen over en weer duidelijkheid verdient. Dat is gewoon respect. En je durft je als werkgever ook te committeren aan de uitspraken die je doet. Er is geen ruimte voor valse beloftes. Hoe krachtig is dat wel niet?

Logisch, maar waarom gebeurt dit dan zo weinig?

In de praktijk kom ik vaak genoeg tegen dat er wrevel is vanuit de werknemer omdat er geen sprake is van eerlijkheid in zijn of haar ogen. Dit kun je voorkomen door eerlijk dossieropbouw. Dossieropbouw waarin er ruimte is voor de werknemer om ook vast te laten leggen waar deze mee bezig is. Maar waarom gebeurt dit dan nog zo weinig?

Tijd lijkt me een factor, dat je als leidinggevende denkt dat verslaglegging veel tijd kost. Dat klopt wellicht, maar je bespaart weer veel tijd met achteraf-discussies. En op zich hoeft het geen heel uitgebreid verslag te zijn. Dus “tijd” is denk ik vaak een smoesje.

Voorbeeldfunctie

Meestal is het risico-vermijdend gedrag. Waarom zou je namelijk een discussie willen aangaan met je medewerker over het ondertekenen van gespreksverslagen als dit wellicht nu nog niet echt nodig lijkt te zijn? Daarom juist is het belangrijk om consequent te zijn. In goede en in slechte tijden. Het hoort er gewoon bij, dan krijg je ook geen conflict of gedoe als je een handtekening vraagt. En daarom is het ook belangrijk dat dit gedrag ook organisatiebreed wordt gedragen. Het begint dus met name bij de top. Geef het goede voorbeeld, geachte directeuren.

Dossieropbouw bij verzuim

Regelmatig wordt ik geconfronteerd met een verzuimdossier, waarbij er sprake is van dermate veel verzuim en problemen op het gebied van voldoen aan de verplichtingen tijdens de re-integratie, dat de werkgever me vraagt of het niet mogelijk is de persoon gewoonweg te ontslaan. Mijn antwoord is een vraag: “is er sprake van uitgebreide dossieropbouw, in goede en slechte tijden?” En vaak genoeg is dat er niet. In theorie is het mogelijk iemand ontslagen te krijgen vanwege veelvuldig onterecht verzuim en bij continu niet nakomen van de verplichtingen bij re-integratie, maar als je niet veel op papier hebt staan om dat verhaal te ondersteunen dan heb je geen poot om op te staan.

Op moment dat het water al aan de lippen staat, en dat je dan pas begint met dossieropbouw, dan heb je de boot gemist.

Mis de boot ook niet in verband met de volgende onderwerpen:

0 Comments

23/2/2018

Preventiebeleid voor zelfstandig ondernemers

0 Comments

Read Now

Een zelfstandig ondernemer kan altijd wel wat hulp gebruiken. Ook als het gaat om preventiebeleid. Waar moet je als zelfstandig ondernemer rekening mee houden, en wat kun je nu doen om uitval straks wegens ziekte of ongeval te voorkomen?

In de afgelopen dagen heb ik veel contact met leuke lokale zelfstandig ondernemers. De gemeente waar ik in woon had namelijk deze week een mooie meetup georganiseerd onder de noemer “ondernemen doe je nooit alleen”.

Het was een gezellige avond met prima sprekers, een - voor velen - aansprekend buffet en ruimte voor brainstormen en gesprek. Er komt zeker een vervolg heb ik begrepen, en ik ben er blij mee dat mijn gemeente initiatieven aan het ontplooien is om zelfstandige ondernemers aan te moedigen en daarbij bij wil dragen aan de mogelijkheid om als zelfstandige te profiteren van in de regio aanwezige kennis, kunde en ondersteuning.

Ik had in ieder geval direct die avond het idee om iets te willen bijdragen. En ik begon meteen na te denken over wat ik aan kennis heb die ik zou kunnen delen met mijn “collega-ondernemers”.

Aangezien ik nu heel druk ben met Arbeidsvitaliteit en Preventie bedacht ik dat het wellicht nuttig kon zijn om een bijdrage te leveren voor wat betreft het preventiebeleid van een zelfstandig ondernemer.

Preventie? Wat zegt de wet?

Sinds 1 juli 2017 is preventie nog veel belangrijker geworden dan het al was. Althans, vanaf dat moment zegt de arbowet duidelijk dat elk bedrijf ten minste één preventiemedewerker in dienst moet hebben die de maatregelen (gericht op de veiligheid en gezondheid binnen een bedrijf) kan uitvoeren.

Gelukkig hoef je als zelfstandige niet iemand van buiten daarvoor aan te trekken en kan de directeur ook als preventiemedewerker optreden.

De zelfstandig ondernemer is dus zijn eigen preventiemedewerker. En dat is prima, want zelfstandig ondernemers weten heel veel van preventie. Zelfstandig ondernemers zijn namelijk heel goed in staat te voorkomen dat ze ziek gaan uitvallen. Want als ze ziek uitvallen dan verdienen ze niks.

Je kunt je uiteraard ook verzekeren als ondernemer als het gaat om arbeidsongeschiktheid. Dat is wellicht zelfs zeer raadzaam, maar ook met een goede verzekering is het aan te raden te voorkomen dat je daar beroep op moet doen.

Risico’s bij het zelfstandig ondernemerschap

Er zijn veel dingen waar je je als zelfstandig ondernemer druk om moet maken. En soms zie je door de bomen het bos niet. Maar het is allereerst een kwestie goed de reële risico’s in kaart te hebben. En je moet weten welke maatregelen je dient te treffen om die risico’s te verkleinen.

Ik benoem er een paar, en dan met name de risico’s die je juist aantreft vanwege het feit dat je als ondernemer zelfstandig aan het werk bent.

1. Werkplek

Je werkt niet altijd bij een opdrachtgever. Veel ondernemers hebben thuis een kantoortje of werken met de laptop aan de eettafel. Met name als je in de zakelijke dienstverlening actief bent dan loop je het risico veel uren achter je computer of laptop zittend door te brengen.

Let dan in eerste instantie goed op je zithouding. Als je werkt op een laptop dan loop je al snel het risico dat je je hoofd te veel naar beneden richt. Je zou kunnen overwegen te werken met een laptopstandaard, waardoor je recht naar je scherm kunt kijken.

Hou hier ook rekening mee als je gaat investeren in goede kantoorruimte. Of als je gezamenlijk met andere ondernemers gebruik gaat maken van een flexruimte. Je bent niet alleen klaar met een bureaustoel, goede koffie en een bureau. Een laptopstandaard kan erg belangrijk zijn.

Natuurlijk! Verder is het bekend dat als je lang achter elkaar naar een beeldscherm aan het kijken bent dat je dan mogelijk een letterlijk hoofdpijn-dossier aan het veroorzaken bent. Het is ergonomisch gezien niet slim om tijdens een werkdag van 8 uur gedurende meer dan 5 á 6 uur achter de computer te zitten. Je zult je werk echt moeten gaan afwisselen. Probeer dus ook fysiek actief te zijn gedurende zo’n dag.

Zelf heb ik regelmatig dagen dat ik veel aan het werk ben op de computer. Ik zorg voor de balans door tijd in te plannen die dag om een wandeling te gaan doen, of om de dag te beginnen op de sportschool.

2. Werk en Rusttijden

Ondernemer zijn is vaak niet een baan met vaste tijden. Veel ondernemers zijn ontzettend gepassioneerd. Die werken zodra ze kunnen werken. En die houden zich niet aan de reguliere kantoortijden.

Persoonlijk hou ik me helemaal niet aan kantoortijden. Ja, alleen als ik voor een opdrachtgever echt op locatie aan het werk ben, maar voor veel ondernemersactiviteiten hou ik me niet aan “van 9-tot-5” of “van maandag tot en met vrijdag.”

En weet je, hard en veel werken kan heel prima, vooral als je er veel plezier aan beleeft en er ook zelf heel veel energie uit haalt. Echter sla niet door. Je presteert echt niet beter als je helemaal geen pauze hebt gehad. Durf ook niks te doen.

Als je als ondernemer lekker veel thuis aan het werk bent dan heb je heel veel mogelijkheden je rusttijden op een hele prettige manier door te brengen. Wat ik al eerder aangaf, je kan een mooie wandeling doen, maar persoonlijk vind ik het heerlijk om bij zo’n thuiswerkdag even tussendoor te badderen. Waarom niet? Niemand die daar last van heeft.

Goed slapen is uiteraard ook erg belangrijk. Slaapproblematiek heeft ingrijpende gevolgen en is een hele belangrijke oorzaak voor uitval. Onderschat het niet. En als je merkt dat je te weinig kwalitatieve slaap hebt overweeg te doen als de meest innovatieve werkgevers van de wereld dit georganiseerd hebben voor hun werknemers. Ga overdag op je werk gewoon tussendoor een twintig-minuten-tukkie doen.

3. Psychische belasting

Het grootste risico wat je loopt heeft betrekking op de psychische belasting.

Als je er helemaal alleen voor staat en je moet gewoonweg presteren kan de druk heel hoog zijn. Aan de ene kant kan het zo zijn dat je al die opdrachten niet in je eentje aankunt, aan de andere kant kan het zo zijn dat je juist heel hard moet werken om überhaupt aan je opdrachten te komen. Hoe dan ook, een pittige psychische belasting wat mij betreft.

Verder merk ik zelf dat het soms best wel lastig is om helemaal alleen de dag door te komen. Je loopt tegen dingen aan, je merkt dat je vastloopt of je baalt omdat je iets moet doen waar je geen zin in hebt. Er zijn regelmatige dipjes, hoe dan ook. Hier moet je oplossingen voor vinden.

Wat kun je preventief doen om te voorkomen dat je psychische belasting voor jou te hoog wordt?

Zorg in ieder geval voor contact met een aantal mede zelfstandig ondernemers waar je een goede relatie mee kunt opbouwen. Persoonlijk kan ik goed sparren met een aantal fijne ondernemers die min of meer in hetzelfde vaarwater zitten, maar werkzaam zijn in andere provincies. Daar ben ik erg gelukkig mee. Niet alleen om kennis te delen of elkaar iets te gunnen, ook is het fijn om echt even “leed” te kunnen delen met mensen die snappen waar je mee bezig bent. Om steun te vinden.

Uiteraard is een goede balans ook belangrijk. De belasting moet niet lang of continu hoger zijn dan je belastbaarheid. Het is daarbij fijn als je je belastbaarheid positief weet te beïnvloeden.
En dat doe je door je gezonde verstand te gebruiken.
Je sport, je eet gezond, je pakt je kwalitatieve rust en bent regelmatig buiten in de natuur. Dit zijn al hele eenvoudige maatregelen die erg belangrijk zijn voor je belastbaarheids-
verbetering.

Investeren?

Ten slotte wil ik qua psychische belasting ook pleiten voor investeringen. Wees daar niet te benauwd voor. Ik zeg altijd dat een topsporter niet alleen een topsporter is als hij met een wedstrijd bezig is. Die topsporter doet voor en na zo’n wedstrijd er alles aan om er te kunnen staan wanneer dat moet. Je moet in staat zijn die topprestatie te leveren. Je zult dus een goede mentale weerbaarheid moeten hebben.

Net zo goed dat je investeert in je fysieke gesteldheid door middel van een sportschoolabonnement, net zo goed is het normaal te noemen om te investeren in een goede mentale weerbaarheid. Dit kan zijn dat je een coach in de hand neemt die je kan ondersteunen, of dat je desnoods in gesprek bent met een psycholoog zo nu en dan. Vergis je niet. Topmanagers gaan meer dan je denkt regelmatig “even lekker in therapie”.

En onthoud…
Elke goede preventie-investering betaalt zich later met rente terug. Dit geldt ook voor zelfstandig ondernemers.

Dit waren een paar risico’s met een aantal tips om te voorkomen dat er sprake zal zijn van overbodig en kostbaar verzuim. Wellicht kom ik er nog eens op terug om meer hierover met je te bespreken.

Laat me anders weten wat jij doet om te voorkomen dat je uitvalt! Ga je wandelen met de hond? Of laat je je bijstaan door iemand? Heb je nog andere goeie tips?
Deel ze en je helpt een ander er ook mee!

Wat je verder kunt lezen en kunt delen:

0 Comments

8/2/2018

Krabben of wegrijden?

2 Comments

Read Now

Waarom het eigenlijk stom is dat we ‘s-ochtends met elkaar staan te krabben om de autoruit weer ijsvrij te krijgen.

Dit is een pleidooi voor preventie. En niet alleen voor wat betreft bevroren autoruiten. Ook voor wat betreft andere onvermijdelijke gebeurtenissen.

- advertentie -

daadwerkelijke actiefoto van mijn eigen krab-activiteiten heden ochtend - foto: Alex van der Meer

Vannacht vroor het en dat wisten we vanmorgen wel heel zeker. Toen we namelijk naar buiten keken zagen we dat bijna alle auto’s bij ons in de straat bevroren ramen hadden.

Vanmorgen stond ik dus met een krabber de ramen ijsvrij te maken. Op zich was ik op tijd, maar ik baalde van de extra tijd die ik nu kwijt was. Stom, je weet dat het elke keer in de winter een paar keer kan gebeuren. Maar op één of andere manier ga je er pas iets mee doen als de ramen echt bevroren zijn.

Je kunt er best van balen.

Maar wel noodzakelijk natuurlijk, want met bevroren ruiten rijden is bloedlink. Niet alleen wil je zelf veilig van A naar B gaan, maar je wil ook anderen geen kwaad berokkenen.
Sterker nog, het kan je ook nog eens meer schadelast opleveren als je het niet goed doet. Er worden door oom agent pittige boetes uitgedeeld als je slecht zicht hebt tijdens het rijden.

Waarom doe ik niet meer aan preventie, bedenk ik me elke keer als ik weer sta te krabben. Wat kost nu eenmaal een stuk voorruit-folie?
- Blijf niet te lang stilstaan met een stuk "vooruit-folie" -
Volgens mij had ik daar heel veel haast en stress mee kunnen voorkomen in het verleden. En waarom let ik niet wat beter op de weersvoorspellingen de avond van tevoren? Ik had gisteravond het nodige kunnen doen om te voorkomen dat ik nu sta te krabben, hield ik mezelf voor.

Is krabben mijn hobby? Nee! Waarom doe ik dit mezelf dan aan?

Ik durf te wedden dat ik niet de enige was met deze gedachten.
De investeringen die ik had kunnen doen, had me achteraf gezien veel kunnen besparen. En had mijn kans op extra schade sterk kunnen verminderen.

Dit werkt niet alleen met autoruiten zo. Natuurlijk niet.

Elke keer verbaas ik me over de onmacht bij een werkgever als er een mogelijk langdurige ziekmelding van een medewerker binnenkomt. En elke keer de angst voor de hoge schadelast als de ziekte heel lang duurt en je als werkgever niet op de juiste manier daarmee omgaat.

Je weet dat de kans op een nachtje vorst aanwezig is. Statistisch gezien loop je kans op bevroren ruiten. De langdurige ziekmelding komt ook voorbij.
Doe daar dan iets mee.

Elke cent die je steekt in de juiste preventie levert je tijd op en voorkomt stress en mogelijke schadelast door middel van boetes. Je hoeft niet op een koude ochtend krampachtig te staan krabben bij een auto die niet rijdt. Pak je juiste activiteiten op als je lekker warm en comfortabel onderweg bent met je organisatie.

Dat werkt wel zo prettig.

Wat nog meer prettig kan werken:

2 Comments

13/1/2018

De Loopbaan-ondernemer

0 Comments

Read Now

In een vorig artikel deed ik een pleidooi voor ondernemend gedrag, ook voor als je een werknemer bent. Maar een pleidooi alleen is soms niet genoeg om iets moois tot stand te brengen. Om een bloem te kweken heb je niet alleen een zaadje nodig en wat grond, je zult ook water en mest moeten toevoegen.

Dus hierbij wat water en mest.

Hoe kun je als werknemer ondernemend worden? En waarom zou je dat überhaupt willen?

Voor wat je betreft je eigen arbeidsvitaliteit is het belangrijk om zelf de regie te blijven houden als het gaat om je eigen carrière. Je hebt een doel, als het goed is. En wellicht is het een eenvoudig doel, bijvoorbeeld het streven naar blijvende financiële zekerheid, of wil je juist groeien in je werk en heb je echt de ambitie om over een aantal jaar “verder” te zijn.

Het is echter erg vervelend als er door externe factoren aan je doelen en je ambitie wordt geknabbeld. Een reorganisatie, verandering van management, nieuwe procedures. Of dat je juist geen zekerheid hebt vanwege een tijdelijk contract.

Je kunt blijven afwachten wat je manager voor je bedenkt, maar dat is niet altijd de goede strategie.

Een aantal jaar terug heb ik eens een stuk geschreven over Frank Underwood. Een karakter gespeeld door Kevin Spacey in de televisieserie House of Cards. Tegenwoordig moet je wat voorzichtig zijn als het gaat om Kevin Spacey, maar ik herhaal wel even wat ik toen heb geschreven en ik voeg er nog het één en ander aan toe om nog wat meer richting te geven.

Wat kunnen we leren van Frank Underwood?

Zo af en toe is er ruimte en tijd om even uitgebreid te smullen van een goede televisieserie. Ik ben geen binge-watcher, maar House of Cards op Netflix keken we voor een aantal seizoenen thuis erg graag. Hoofdpersonages van deze politieke dramaserie zijn Francis en Claire Underwood. Dit zijn echter geen traditionele “TV-helden”. Francis doet er echt alles aan om een zo hoog mogelijke positie te gaan bekleden als politicus. En in de VS is dat hoogste ambt het presidentschap. Hij liegt en bedriegt, manipuleert, en neemt gigantische risico’s om dat ene doel te gaan bereiken.

Los van zijn karakter en zijn misdaden, wat kunnen we van hem leren? Waarom geniet ik van zijn kunnen en van zijn talent? Dat komt omdat hij een aantal hele belangrijke zaken als geen ander beheerst.

Ik zie in ieder geval drie cruciale elementen voor ondernemerschap.

Element 1. Focus op resultaat

Aan het begin van serie 1 zie je dat hij gepasseerd wordt voor een bepaalde post waar hij op had gerekend. En hij is niet blij....... En dát is een understatement. Zijn ego is gigantisch gekrenkt en hij besluit iedereen die hem dwars zat, politiek en anderzijds, te “elimineren”. Hij gaat zich volledig richten op het presidentschap. Samen met zijn vrouw besluit hij alles op alles te zetten om dat doel te bereiken.

Ze weten dat de weg zwaar is, ze weten niet wat precies op hun pad gaat komen, maar ze hebben wel een duidelijk beeld van het resultaat. Eigenlijk weet je daardoor al vanaf de eerste aflevering dat het resultaat gehaald gaat worden. Zijn focus op resultaat is, ondanks dat het mede gevoed is door wraakgevoelens, bewonderenswaardig.

Hoe vertaal je dit als loopbaan-ondernemer?

Het gevaar is aanwezig dat je je te makkelijk gaat schikken in je rol als werknemer en je manager je loopbaan laat sturen.
Of zelfs ook als je werkzoekende bent: de sollicitant die keurig op z’n beurt wacht om op vacatures te reageren.

Frank doet dat niet. Hij stelt vast wat het resultaat zal zijn en stelt zich verre van afhankelijk op. Hij pakt de regie. De werkplek is niet beschikbaar, maar dat weerhoudt hem er niet van om toch er hard voor te gaan werken op de plek terecht te komen waar hij wil zijn.

Netwerken hoort daar bijvoorbeeld ook bij. Dit is niet alleen iets voor je als je geen baan hebt en “op zoek bent naar een nieuwe uitdaging.” Als loopbaan-ondernemer ben je continu nog aan het netwerken.

Element 2. Uitgaan en benutten van eigen mogelijkheden

Frank Underwood kent zichzelf als geen ander en weet waar zijn zwaktes liggen en wat obstakels zijn, maar hij weet ook heel goed wat hij kan bereiken met zijn huidige machtspositie en wat bijvoorbeeld zijn vrouw voor hem kan doen. Hij zet zijn mogelijkheden volledig in. Hij faalt op sommige momenten, maar daar leert hij van en hij wordt wijzer en sterker.

Het is erg goed om de obstakels op de weg naar resultaat te onderkennen, maar het is een kunst die obstakels te willen overwinnen met gebruik van je eigen mogelijkheden.

Voor je eigen loopbaan werkt het eigenlijk niet anders. Een groot obstakel is vaak dat er geen route is naar je gewenste werkplek of naar je doel. Dan zou je in dit geval moeten nadenken hoe een potentiële leidinggevende of werkgever dan wel komt te weten wat je in huis hebt. Dit vergt veel meer van je eigen vaardigheden, van je netwerk, en van je profilering, maar al deze activiteiten kunnen te goede komen aan je eigen arbeidsvitaliteit.

Bedenk wat je in huis hebt. Wie heb je binnen je netwerk? En wat zou je netwerk voor je kunnen betekenen? Maar bedenk ook zeker wat je zwakke punten zijn, en zoek naar een manier om desondanks de resultaten te behalen die jij wilt.

Wees daarbij niet bang om te moeten investeren of om schade op te lopen. En dan zijn we alweer bij het derde element.

Element 3. Durf schade op te lopen

Als ik in de spiegel kijk vandaag dan zie ik wat “schade”. Mijn gezicht vertoont wat krasjes hier en daar. Een teken dat ik thuis niet echt ongeschonden uit de strijd kom. Soms is mijn zoontje wat wild als hij aan het spelen is en weet hij even niet een grens te bepalen. Dit kan gebeuren en ik neem het op de koop toe. De voordelen en het plezier van de spelsituatie zijn te prevaleren boven mogelijke schade die wordt opgelopen.

Je kunt geen ei bakken zonder de schaal te breken.

Als ondernemer weet ik zelf dat ik niet verder kom als ik niet investeer in bepaalde zaken. Ik investeer in opleiding en in marketing bijvoorbeeld. Mijn budget is niet groot, maar ik realiseer me als dat ik nu niet investeer ik de komende jaren zonder goede opdrachten kom te zitten. Aangezien ik voor een groot gedeelte veel tijd besteed aan de opvoeding van mijn zoontje kan ik niet veel tijd besteden aan bepaalde andere zaken. Je moet keuzes durven maken en desnoods tijd en geld opofferen voordat je daar direct het resultaat van ziet.

Frank Underwood investeert wel heel erg veel moet ik zeggen. Te veel! Hij maakt van zichzelf een crimineel. Hij loopt hele grote risico’s om zijn doel te bereiken. En hij maakt daar bewuste keuzes in. Het is wat mij betreft uiteraard voor ieder normaal mens een stap te ver om zoveel van je menselijkheid op te offeren.

Ik zal het iedereen willen afraden om zulke extreme stappen te zetten voor je loopbaan.
Dit stuk is derhalve ook geen verheerlijking van crimineel gedrag.

Onderneem je eigen loopbaan.

De drie elementen mogen wel duidelijk zijn denk ik. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat het wellicht klinkt als een negatieve boodschap als ik zeg dat je er niet op kunt vertrouwen dat je eigen manager, je eigen loopbaancoach of je eigen HR-officer alles gaat doen voor jouw loopbaan. Het komt er echter wel op neer dat de enige constante factor in dit verhaal “je eigenste zelf” is.

Even dus een harde boodschap van mij: Zie jezelf als de regisseur van je eigen loopbaan en druk niet de snor en leg zeker niet de verantwoordelijkheid daarvoor bij een ander neer.

Maak juist gebruik van de mogelijkheden van een ander, op de manier waarop jij dat wil.

“Maar ben ik dan geen politiek aan het bedrijven?”
“Doe ik anderen geen kwaad?”

Dat is een negatieve opvatting.

Je kunt bang zijn dat je door je eigen doelen anderen kwaad berokkent. Dat pleit voor je wat mij betreft. En het is wellicht een ethisch probleem.
Maar om heel eerlijk te zijn zie ik het verschil niet met bijvoorbeeld je deelname aan een sollicitatieprocedure. Daarin doet iedereen ook gewoon zijn of haar best om op de gewenste positie uit te komen. Niet iedereen kan die werkplek verkrijgen, en als jij degene bent die die baan krijgt zullen de andere kandidaten teleurgesteld zijn.

Je kunt verdriet in geen enkele situatie volledig voorkomen.

Wellicht moet je ondernemerschap ook niet zien als alleen iets voor “gehaaide” mensen! Of een sneaky proces. Je kunt er ook gewoon voor kiezen maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Die MVO-ondernemers zijn er namelijk ook, en die hebben veel bijval.

Je kunt jezelf helpen door juist verbinding te zoeken met anderen. Desnoods ook anderen helpen door dingen, die jij weer hebt geleerd, door te geven. Sociaal zijn in je ondernemerschap biedt heel veel mogelijkheden.

Dromen? Doelen!

Tot slot herhaal ik nog wat ik eerder in het pleidooi heb aangegeven: ondernemen is niets anders dan het omzetten van dromen in doelen.

Alles begint met een wens of met een droom.
Maar als je je dromen als dromen blijft zien dan blijf je stilstaan.

Dus ga aan de slag.

Maar voordat je aan de slag gaat kun je uiteraard het volgende nog lezen:

0 Comments

5/1/2018

Ondernemen

0 Comments

Read Now

Een pleidooi voor ondernemend gedrag. Ook voor tijdens een dienstverband.

Lees het vervolg!

Ik ben ondernemer. Dat betekent dat ik geen vast salaris heb en dat ik zo af en toe goede tijden ken en zo af en toe slechte tijden. Meestal zijn de tijden echter gewoon “wel oké”.

Ik mag niet klagen, al moet ik soms keihard werken. Maar dat moest ik ook doen tijdens dienstverbanden. Keihard werken.

Mijn zoontje is ook een ondernemer, maar dat heeft dan weer een heel andere betekenis. “Het is een ondernemend kind”, zei ik tegen de arts van het consultatiebureau, toen ze me vroeg of ik hem in één woord kon omschrijven.

Nee, hij verdient zijn geld nog niet met dat ondernemend gedrag. Maar het levert hem altijd wel wat op. De salontafel wordt beklommen, of hij krijgt een lade open. Zijn blik juicht triomf. Het geeft hem voldoening als hij zijn doel weet te halen.

Zijn doelen lijken voor hem altijd nog ver weg. Maar ik verbaas me elke keer weer dat hij naar verloop van tijd de doelen één voor één haalt. Hij is niet lui en hij heeft een ongelooflijke drang om de stappen te zetten die nodig zijn om ergens te komen.

Ondernemen is niet alleen voorbehouden voor ondernemers of voor kinderen. Iedereen kan ondernemend zijn.

Het begint met een wens of met een droom. Maar als je je dromen als dromen blijft zien dan blijf je helaas stilstaan. Dus je gaat ergens mee aan de slag.

Stapje voor stapje.

Ook binnen een dienstverband kun je nog zat doelen halen. Of wellicht streef je juist naar verbetering voor jezelf en streef je naar een nieuwe werkomgeving.

Belangrijk is - en nu volgt er een ontzettend cliché - dat je "een punt op de horizon" durft te zetten. En dan je stappen formuleert om bij dat punt te komen.

Dromen zijn mooi, maar niet echt.
Als je dromen hebt maak er wat van.

Ondernemend gedrag levert altijd iets op.
Al onderneem je maar met babystapjes.

Voor meer dingen die je kunt ondernemen:

0 Comments

12/12/2017

Open Communicatie

0 Comments

Read Now

Over het belang van een goede en open communicatie voor persoonlijke arbeidsvitaliteit en voor de vitaliteit van een organisatie.

Ik wil even beginnen met de stelling van dit artikel: “Als je als organisatie, collega’s en leidinggevenden, in staat bent open te communiceren over situaties, spelregels en problemen, dan weet je te voorkomen dat kleine problemen grote problemen worden en zal het onderlinge vertrouwen en respect toenemen.”

En daarop volgend: “Onderling vertrouwen en respect zorgen ervoor dat je flexibeler wordt met elkaar en in staat bent als groep, en als individu in die groep, krachtiger en energieker te worden. Vitaler, dus!”

Als het gaat om open communicatie, kunnen en moeten we echter nog heel veel leren. Er zijn zoveel voorbeelden te benoemen waar het qua communicatie mis gaat. Met alle gevolgen van dien.

Laat ik dan eerst maar starten met de mededeling dat communicatie niet voor één gat te vangen is. Het is een complex geheel van geluid (spraak en toon), vorm (beeld en tekst), informatie, rollen, handelingen en gedrag.
We maken het ons niet makkelijker op door al deze elementen bij elkaar te gooien. Niet voor niets dat communicatie ook een wetenschap is.

Communicatie is zo razend interessant eigenlijk, ik ben er even helemaal “vol van” op dit moment. En ik leg graag uit waarom ik geïnspireerd werd om er dit artikel over te schrijven.

Pas op: er volgt nu weer een “trotse papa”-bijdrage!

Het betreft mijn zoontje, natuurlijk. Mensen die mijn artikelen meer lezen weten zo langzamerhand dat hij een hele belangrijke inspiratiebron voor me is.
Op moment van schrijven is hij op de kop af 16 maanden. En hij begint steeds meer woordjes te zeggen. “Poej”, staat voor poes. “Doej”, staat voor douche.
En het gaat snel ineens, want na één dag sneeuwen kreeg hij het woord “sneeuw” toch aardig uit zijn mond. Trouwens, de woorden “auto”, “koe”, en “papa” en “mama”, komen er al vloeiend uit rollen bij hem. Ook al kan een paard ook een koe zijn in zijn geval, pas op!

Maar ook zonder die woorden weet hij heel veel dingen aan mij en mijn vrouw duidelijk te maken. Om duidelijk te maken dat hij naar buiten wil pakt hij zijn schoenen van het schoenenrek, en als hij een poepluier heeft dan duwt hij met zijn hand op zijn broek en kijkt je dan even indringend aan.

Nu komt het ook met name door onze intensieve observatie dat we signalen van hem oppikken die zelfs wat subtieler zijn dan dat. We weten dat hij zich niet voldoende kan uitdrukken met taal, dus we letten op andere zaken om zijn welbevinden te kunnen bepalen. Dat is belangrijk.

We kunnen vol overtuiging tegen elkaar zeggen dat hij een leuke dag heeft, zonder dat hij naar ons toe de woorden “leuke” en “dag” gebruikt. Daarbij is hij ook nog gewoon “eerlijk”. Als hij pijn heeft dan huilt hij. Je kunt er vaak gewoon niet omheen.

Mooi natuurlijk. Maar…..
Hoe gaat dat straks worden als hij wel meer leert praten? Gaan we dan niet meer zo intensief observeren, en gaan we meer vertrouwen op woorden en zinnen?
Gaan we dan minder alert zijn voor wat betreft signalen?

Met een dreumes kun je prima communiceren vind ik, maar het is een kwestie van goed kijken en opletten. Zodra we kunnen praten met elkaar denken we dat we beter kunnen communiceren. Maar dat valt in de praktijk dus heel erg tegen, want we hebben de neiging teveel te vertrouwen op taal en praten alleen.
Of we letten gewoon niet meer goed op.

En dat gebeurt ook in andere systemen.
Ook in organisaties.
Leidinggevenden die signalen niet oppikken, medewerkers die veel spreken, maar niet eerlijk durven en kunnen communiceren over lastige issues.

Maar wat ik zeg, je hebt juist wel open communicatie nodig.

Ik heb daar zat voorbeelden van. Ook waar ik al over heb geschreven. Over dat je als leidinggevende de signalen van een medewerker met schulden kunt oppikken, bijvoorbeeld, en dat je daar naar zou moeten handelen omdat als je dat niet doet er sprake kan zijn van een financieel fiasco, ook voor de werkgever.
Of dat er open en eerlijk gesignaleerd en aangegeven moet kunnen worden dat er iemand de laatste tijd wat meer vermoeid oogt. Dat je dus geen struisvogeltactiek moet toepassen in dat geval. Dat je iemand echt kunt helpen door eerlijk en snel zelf een signaal af te geven.

Het vroegtijdig signaleren en open en eerlijk communiceren kan veel grote problemen voorkomen, zoals langdurig en zeer kostbaar ziekteverzuim. Verminderen van stress en voorkomen van burn-out.
Maar een open communicatiecultuur kan nog veel meer tot stand brengen. Een sterkere organisatie. Klaar voor de toekomst en klaar voor uitdagingen! Een sterk systeem.

En eerlijk kunnen zijn hoort daar gewoon ook bij. De relatie tussen werknemer en werkgever is bijzonder en goed als je open kunt spreken met elkaar. Je kunt het dan lang met elkaar gaan uithouden. Het is wat dat betreft gewoon als bij een goed huwelijk.

Zodra je merkt dat de eerlijkheid en het vertrouwen weg is en dat je je mindere momenten op het werk moet verbergen of moet bedekken met onzin, dan weet je dat er een eind aan zit te komen.

Want, waarom zou je nog kunnen spreken van pieken als er geen dalen zijn? Dat is gewoonweg niet mogelijk.

Een goede werkgever onderkent dit en staat je ook bij in je eerlijkheid.

Realiseer namelijk te allen tijde dat ook vanuit je eigen mindere episodes, of je zwaktes, er kans bestaat om daar weer sterker uit te komen.

Hoe komen we tot open communicatie?

Als ik de vraag krijg hoe je goede open communicatie tot stand krijgt binnen een organisatie dan kan ik dat niet in drie zinnen uitgelegd krijgen. Toch wordt dat wel vaak van me gevraagd en dat is mijn eigen schuld.

Ik benadruk namelijk heel vaak en heel veel dat open communicatie van groot belang is voor het voorkomen van bijvoorbeeld overbodige arbeidsongeschiktheid en voor het creëren van een vitale organisatie. Net zoals ik dat in dit stuk bepleit.

En dan vragen ze me: “Ja maar Alex, hoe dan?”

Dus ik word elke keer gedwongen uit te moeten leggen hoe eerlijkheid, duidelijkheid en hoe signalen oppikken van belang is. En dat je als organisatie goede afspraken kunt maken met elkaar, juist om elkaars vertrouwen te krijgen.

En ik leg uit dat je daarin ook steeds consequent in moet zijn. En gewoon moet blijven volhouden hierin.
Dat je hiermee dus een goede basis kunt leggen voor open communicatie.

En dan leg ik uit, met voorbeelden, wat dat kan opleveren. Een mooi voorbeeld, zoals dat ik een aantal mensen heb ontslagen, maar omdat ik in het gehele traject duidelijk, eerlijk en consequent was, dat ik heel veel waardering kreeg en een goede vertrouwensband had met de mensen die ik ging ontslaan. Zo sterk, dat ik bij de ondertekening van de vaststellingsovereenkomsten steevast een stevige handdruk kreeg en een woord van dank en waardering. (Soms ging dat ook wat verder, maar dat is weer een heel ander onderwerp.)

Samenvattend spreek ik dus over deze, voor mij, cruciale elementen voor open communicatie:
- Eerlijk zijn
- Duidelijk zijn
- Signaleren en benoemen
- Goede afspraken maken
- Consequent zijn
- Volhouden

Maar ja, dat zijn gewoon weer woorden.
En ik vraag me af of ik daarmee duidelijk communiceer wat ik bedoel.

Wellicht moeten we gewoon meer doen wat mijn zoontje doet: onze schoenen pakken als we naar buiten willen, en niet elkaar proberen te overtuigen wat de voordelen zijn van het dragen van onze schoenen, als we in theorie naar buiten zouden willen gaan.

Misschien moet je dus open communicatie ook gewoon maar laten zien en gewoon ermee gaan beginnen.

Pak gewoon je schoenen.
Wel zo duidelijk.

Voor nog meer duidelijke artikelen:

advertentie

0 Comments

Rust & Vertrouwen - De prachtige kansen van Werkkracht Loopbaanontwikkeling

Lees het artikel van Ontwikkelbrigade over ditzelfde onderwerp:

Lees meer van Robait:

Geen valse verwachtingen - dossieropbouw is goed werkgeverschap

Preventiebeleid voor zelfstandig ondernemers

Een zelfstandig ondernemer kan altijd wel wat hulp gebruiken. Ook als het gaat om preventiebeleid. Waar moet je als zelfstandig ondernemer rekening mee houden, en wat kun je nu doen om uitval straks wegens ziekte of ongeval te voorkomen?

Krabben of wegrijden?

Waarom het eigenlijk stom is dat we ‘s-ochtends met elkaar staan te krabben om de autoruit weer ijsvrij te krijgen.

Dit is een pleidooi voor preventie. En niet alleen voor wat betreft bevroren autoruiten. Ook voor wat betreft andere onvermijdelijke gebeurtenissen.

De Loopbaan-ondernemer

Ondernemen

Een pleidooi voor ondernemend gedrag. Ook voor tijdens een dienstverband.

Open Communicatie

Over het belang van een goede en open communicatie voor persoonlijke arbeidsvitaliteit en voor de vitaliteit van een organisatie.

Archieven

Categorieën

Rust & Vertrouwen - De prachtige kansen van Werkkracht Loopbaanontwikkeling

Lees het artikel van Ontwikkelbrigade over ditzelfde onderwerp:

​Lees meer van Robait:

Geen valse verwachtingen - dossieropbouw is goed werkgeverschap

Preventiebeleid voor zelfstandig ondernemers

Een zelfstandig ondernemer kan altijd wel wat hulp gebruiken. Ook als het gaat om preventiebeleid. Waar moet je als zelfstandig ondernemer rekening mee houden, en wat kun je nu doen om uitval straks wegens ziekte of ongeval te voorkomen?

Krabben of wegrijden?

Waarom het eigenlijk stom is dat we ‘s-ochtends met elkaar staan te krabben om de autoruit weer ijsvrij te krijgen. Dit is een pleidooi voor preventie. En niet alleen voor wat betreft bevroren autoruiten. Ook voor wat betreft andere onvermijdelijke gebeurtenissen.

De Loopbaan-ondernemer

Ondernemen

Een pleidooi voor ondernemend gedrag. Ook voor tijdens een dienstverband.

Open Communicatie

Over het belang van een goede en open communicatie voor persoonlijke arbeidsvitaliteit en voor de vitaliteit van een organisatie.

Archieven

Categorieën

Lees meer van Robait:

Waarom het eigenlijk stom is dat we ‘s-ochtends met elkaar staan te krabben om de autoruit weer ijsvrij te krijgen.

Dit is een pleidooi voor preventie. En niet alleen voor wat betreft bevroren autoruiten. Ook voor wat betreft andere onvermijdelijke gebeurtenissen.