Ziek is Ziek, toch?

Bij een grote verantwoordelijk kijk je bij ziekte sneller naar je eigen benutbare mogelijkheden en stel je meteen een plan van aanpak op. Je beroept je dan niet op het credo “Ziek is Ziek”.

Sinds vorig jaar heb ik mijn prioriteiten even anders liggen. Werk en inkomen zijn belangrijk, maar vooralsnog ben ik nu in de eerste plaats een vader voor ons jonge kindje. Al het andere is secundair.

Ik had gedacht daarom een tijd volledig op een blauwe wolk te leven en me maar beperkt bezig te houden met mijn vakgebieden, maar gek genoeg krijg ik vanuit deze situatie tonnen inspiratie.
In dit geval wil ik het hebben over benutten van je mogelijkheden bij ziekte. Ik realiseer me namelijk nu heel erg dat als ik nu ziek zou worden ik niet zomaar alles volledig kan loslaten. Dat ik direct moet denken in mogelijkheden en meteen de juiste acties in gang moet zetten om snel weer beter inzetbaar te zijn. Mijn zoontje is van mij afhankelijk.

Voorbeeld:
In de eerste week van het ouderschap maak je natuurlijk lange dagen. Je slaapt steeds even kort, je krijgt zo nu en dan bezoek van vrolijke mensen, je worstelt je door het verschoningsproces, je probeert de kraamhulp te snappen, etc. Best een heftige tijd! Twee dingen gebeuren nu. Allereerst: de koffie gaat er heel snel doorheen. En ten tweede: door dit alles neemt je weerbaarheid flink af. Ik denk dat veel mensen dit wel herkennen.
En ja, ook deze papa had zijn limiet….. Ik werd ziek. Zo ergens in de eerste week al, dus ik had snel mijn grens bereikt. Mijn buik rommelde als een malloot. En ik rende naar het toilet. Ik was me toch beroerd! Ik had ook echt flinke verhoging ineens! Een deurtje verder lag mijn, nog niet volledig mobiele, vrouw en mijn kwetsbare pasgeboren zoon.

Maar ja, ziek is ziek. Zoals we allemaal weten. Dus ik melde me ziek bij mijn zoontje en bij mijn vrouw en ging naar bed. Voorlopig maar even niet verschonen of andere zorgtaken. Hopelijk dat ik volgende week weer hersteld zou zijn. Vooral niet vergeten goed uit te zieken……...

Toch?
Natuurlijk deed ik het niet zo! Dat zou toch wel erg raar zijn. Uiteraard ging ik er voor zorgen dat ik een aantal dingen kon blijven doen. Daarbij ging ik nadenken of er nog iets moest worden geregeld opdat anderen iets van me over konden nemen. Natuurlijk ging ik verder ook nog eens direct keihard werken aan mijn herstel.
Ik weet dus dat als er maar genoeg verantwoordelijkheid is dat je vanuit ziekte ook nog op zoek zal gaan naar mogelijkheden en oplossingen, ondanks je onbehagen. Dit is in dit geval een gigantische open deur! Elke ouder zal dit herkennen. Je laat je kindje toch niet stikken?

En dan denk ik aan het credo “ziek is ziek”. Ik hoor het nog best wel vaak….
Ik snap ook wel dat zorg voor een kind en arbeid tegen loon niet volledig te vergelijken zijn, maar toch moet het me van het hart dat er bij een ziekmelding wel regelmatig nog makkelijker gezegd wordt: “Tja, ziek is ziek”. En dat snap ik dan niet. Alsof daar dan de kous mee af is.
​
Zo’n uitspraak triggert me vaak om extra het gesprek aan te gaan. Want ik vraag me dan oprecht af of er dan wel in ieder geval tenminste is nagedacht over mogelijkheden die benut kunnen worden. Blijkbaar is een mens namelijk nog tot veel in staat als de verantwoordelijkheid maar groot genoeg is.
Als bij ziekte blijkt dat de mogelijkheden er echt niet zijn, dan is dat duidelijk. Maar ik vind: heb het erover als leidinggevende en medewerker. Laat “ziek is ziek” niet de dooddoener zijn. Zoveel verantwoordelijkheid mag er tenminste wél worden verwacht vanuit een dienstverband.

Voor meer gezonde artikelen:

---