Held op Sokken

Over hoe angst één van onze belangrijkste drijfveren is. En dat dit verklaart waarom bij organisatieveranderingen weerstand kan optreden.

Afgelopen weekend zou het de zondag relatief droog weer zijn, dus we besloten dat we dan een leuke korte boswandeling zouden gaan doen. Gezellig met z’n drietjes. Ons zoontje van 15 maanden kan al super goed lopen en vindt het heerlijk om met takjes en blaadjes te spelen. En met waterplassen. Dus gegarandeerd een leuke tijd.

Ik moest wel even kijken op internet waar we exact heen zouden gaan. We dachten terug aan het buitencentrum Boomkroonpad in Drenthe. Daar hebben we een aantal jaar terug in de buurt leuk gewandeld en daar waren ook leuke dingen voor kinderen. O.a. het boomkroonpad, een wandelpad hoog in de bomen! Wellicht was dat ook leuk voor onze jongen? Ik werd helemaal enthousiast tot ik ineens realiseerde dat we toentertijd niet zelf over dat hoge pad zijn gaan lopen. En waarom dan niet? Vanwege de entree-kosten?

Oh ja, hoogtevrees. Ook dat.

Was ik dat even bijna helemaal vergeten. Ik ben een held op sokken als het gaat om hoge hoogtes. En ik weet niet of dat hoge wandelpad mij angst aanjaagt, maar ik kan me voorstellen dat ik het niet volledig super relaxt ga vinden. Ga daar dus ook niet snel geld voor neerleggen.

Nu heb ik problemen met hoogtes, maar een ander heeft bijvoorbeeld meer moeite met het loslaten van een vertrouwde omgeving of structuur. Veiligheid nastreven, dus.  Liever niet te veel veranderd zien worden. Liever niet nadenken over een nieuwe loopbaan, liever niet die reorganisatie op werk.

Onze moderne samenleving verandert drastisch, maar we streven allemaal het liefst naar oud en vertrouwd. Wat is dat toch? Zijn we angsthazen?
Ja, we zijn angsthazen. Het zit gewoon in ons. En juist omdat we angsthazen zijn zijn we er überhaupt.  Angst is ons overlevingsmechanisme.

Waarom?
We moesten namelijk vroeger als holenmens gewoon bang zijn voor het donker, of angst hebben voor die sabeltandtijger. Wij angstigen overleefden daardoor. Dat zit dus in onze natuur ingebakken. 

Angst krijg je er dus niet zo snel uit. En dat is vervelend als je als organisatie veranderingen wil gaan doorvoeren..
Bekend is dat verandering weerstand kan opleveren.
Je kent deze cartoon vast wel:

---

​Is het daarom een onbegonnen zaak om veranderingen te willen doorvoeren? Zal ik nooit met mijn zoontje het Boomkroonpad kunnen gaan bewandelen?
Nee, natuurlijk niet.

Ik vind genoeg materiaal en methodieken om me langzaam maar zeker in staat te stellen tot hoge hoogtes te komen. Er zijn daarbij heel belangrijke factoren te benoemen, die ook van toepassing zijn als het gaat om het doorvoeren van veranderingen binnen organisaties:

1. Doen!

Wil je dat angst verdwijnt, ga dan wennen aan de nieuwe situatie. Stapje voor stapje. En in het begin doe je dat onder begeleiding en met veel aandacht voor de eerste veranderingen. Op een gegeven ogenblik ben je aan de nieuwe situatie meer gewend, en ben je minder angstig.

Ik moet dus voor mezelf beginnen met, bij wijze van spreke,  een keukentrapje, en vervolgens mezelf gaan laten wennen aan steeds hogere posities.

En dan kom ik bij de tweede belangrijke factor:

2. Tijd!

Verandering komt niet van de ene op de andere dag. Het is belachelijk om te denken dat ik vandaag begin en morgen al met een gerust hart ga koorddansen tussen twee hoge gebouwen.

Dit klinkt allemaal logisch en simpel. Maar dat is het blijkbaar niet altijd.

​Stel dat je als organisatie een pijnpunt hebt: hoog verzuim, bijvoorbeeld. Dan wil je veranderingen doorvoeren die goed zijn voor de medewerkers en voor de organisatie zelf. Dan verbaas ik me wel eens dat er voor oplossingen worden gekozen die de twee belangrijkste factoren - doen & tijd - missen. Oude vertrouwde oplossingen, zoals een workshopje voor leidinggevenden, een extra agendapunt op het teamoverleg… Deze oude vertrouwde oplossingen leveren dus per saldo niet veel op als je écht verandering wil gaan realiseren. 

Die oude vertrouwde oplossingen..... Die zijn dus gewoon oud en vertrouwd.
Daar hoeven we dus geen angst voor te hebben.

En zo is het cirkeltje weer rond.

En zijn we nu naar Drenthe geweest voor het boomkroonpad? Nee, dit keer niet. We zijn uitgeweken naar een locatie waar we ook nog wat konden gaan eten. Maar we gaan zeker nog wel een keer.

In ieder geval laat ik het nog wel weten als ik op het boomkroonpad heb gelopen, samen met mijn zoontje. Ik heb tijd, ik ga het doen, en vooral... ik heb een doel! 
Iets om naar uit te kijken. 

Artikelen waar je ook geen angst voor hoeft te hebben: