Over de prettige gevolgen van schommelen. Elke dag leer ik nieuwe dingen, krijg ik nieuwe inzichten. Dat komt omdat ik voor een aantal dagen in de week volledig de focus heb op mijn zoontje. Op moment van schrijven is hij 10 maanden. Hij leert me ontzettend veel. Vandaag heeft hij me leren schommelen. En weet je wat? Volgens mij is schommelen erg goed voor de mens! Je moet hem zien kirren als we hem laten schommelen. Vandaag liep ik weer met hem naar het speeltuintje. Hij is dol op de glijbaan. Ik hou hem goed vast als ik hem naar beneden laat roetsjen. Maar de schommel is ook leuk. En deze speeltuin heeft een grote schommel. Hij kan daar lekker zelf op liggen of we kunnen er met z’n 2’en op zitten. Hij bij mij op schoot. Schommelen is rustgevend en sportief. Waarom er niet meer schommels zijn voor volwassenen is de vraag. Ik snap het niet. Is de activiteit te kinderachtig? Ik heb nu gelukkig de smoes te mogen schommelen omdat mijn zoontje nog wat te jong is. Maar hoe moet dat straks? Zal ik niet gewoon een grote schommel kopen ook voor mezelf? En dan stel ik mezelf de vraag waarom er niet overal bij werkgevers schommels staan!? Ik weet dat ik al eens eerder schreef dat er baden moeten komen ter ontspanning, maar schommels zijn wat dat betreft veel praktischer. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen (Universiteit van Genève | Current Biology 2016) dat mensen beter slapen door wiegende bewegingen, net als bij baby’s. Het is in ieder geval rustgevend, en het geeft een bevrijdend gevoel. Haast meditatief. Is schommelen ook fysiek gezien gezond? Ik denk haast van wel. Je zult er vast wel de nodige calorieën mee verbranden. Je kunt ook oefeningen doen met een schommel. Zie hier: https://youtu.be/KoCZdSMvZ9o Zelf ben ik niet zó fanatiek. Ik hou het liever bij een meditatief momentje samen met mijn zoontje op de schommel: Samen op de schommel De wereld schuift onder ons door Voeten van de grond, wind door het haar Ik voel je wil verder Jongen, wacht nog heel even Papa is nog niet klaar Wil je meer poëtische artikelen lezen?
2 Comments
Over wat gezond verstand over gezond voedsel zegt. Pas op: Purkie's Law is van toepassing! In de afgelopen twaalf maanden ben ik voor de meeste uren actief geweest als vader. Ik had echter niet kunnen bedenken dat deze periode voor mij zo leerzaam zou zijn. Niet alleen leerzaam op het gebied van vaderschap. Ook bekijk ik een aantal zaken van mijn werk nu van een andere kant. Elke dag probeer ik iets lekkers te maken voor mijn gezinnetje. Een goede maaltijd om de avond mee te beginnen. Mijn zoontje krijgt dan iets wat ik dan al eens eerder heb gemaakt en in kleinere porties heb ingevroren. Of hij eet met de pot mee. Ik kijk in ieder geval uiteraard goed uit wat hij wel en niet mag hebben. En dat is ook best logisch. Je wilt voor je kind voorzichtig zijn qua voedsel en vooral geen ongezond voedsel geven. Je geeft een kind van tien maanden geen frituurvoedsel. Net zo goed dat je je pasgeboren baby geen fristi te drinken geeft. (Suikerrrrrrrrrr) Je weet met je gezonde verstand vaak snel genoeg dat bepaald eten niet goed voor je kind is. Zet je je baby aan een McShake? Nee, toch? Koffie? Nee! Chips? Cola? Friet? Nee, nee, en nogmaals Nee! Gevolg is dat ik nu ook bewuster voor ons zelf aan het koken ben. Ik pas nu veel meer op als ik kant-en-klare bouillon gebruik. (Zzzzzzzzout) En waarom zou ik tomatensaus uit een zakje kopen? Echte tomaten zijn vers en gezond. Mijn zoon leert me dus weer iets. Ik ga gezonder om met mijn eetgewoonten. Bewust zijn van wat je eet. Da’s een belangrijk element van vitaliteit. Ik zou het zelfs een tikkie zwaarder willen aanzetten. Ik maak er een wet van: De Wet van Purkie ! (Purkie’s Law) Inhoud: “Bedenk bij alles wat je eet en drinkt in je leven.. Zou je dit aan een baby durven geven?” “En als het antwoord is: “nee”! Wees dan bewust, en matig er zelf ook mee….” Zo, en dat was even mijn opgeheven vingertje van vandaag. Eet smakelijk! Wat nog meer goed kan smaken: Gezien de grote veranderingen van de arbeidsmarkt lopen huidige outplacementtrajecten veelal achter de feiten aan. Met een andere aanpak, doch met dezelfde kosten, kan zowel werknemer als werkgever beter renderen. “Dagelijks krijg ik tientallen verzoeken te zien van mensen die op zoek zijn naar een loopbaancoach vanwege een outplacementtraject. De vragen die bijna altijd terugkomen zijn “waar vind ik weer werk? En wat voor werk kan ik nu gaan doen?” Goede vragen, maar de vragen worden in heel veel gevallen te laat gesteld. Vanuit mijn P&O opleiding 15 jaar geleden vond ik als heel snel mijn passie in “Mens & Arbeid”. Als bemiddelaar, adviseur, coach én werkgever heb ik de arbeidsmarktontwikkelingen uiteraard van nabij mee mogen maken. Als ik nu even pas op de plaats maak en terugkijk dan kan ik natuurlijk alleen maar concluderen dat er ongelooflijk veel is veranderd in die 15 jaar. Bij mijn aanstelling bij mijn eerste echte werkgever kreeg ik meteen een contract voor onbepaalde tijd. Ik deed in het begin veel van mijn planning vanuit Excel, en elke week moest ik back-up tapes draaien om personeels- en verloningsdata niet verloren te laten gaan. LinkedIn bestond nog niet, en inschrijven bij een uitzendbureau gebeurde nog niet online maar gewoon aan het bureau met een kopje koffie. Ja, lach maar… dit was allemaal nog maar 15 jaar geleden. Dit doet me realiseren dat ik dus nog 25 jaar aan ongelooflijke ontwikkelingen tegoed heb tijdens mijn arbeidsleven. En dat geldt niet alleen voor mij, dat geldt voor iedereen. Over 15 jaar lachen we om ons huidige ouderwetse manier van werken met smartphones en dat hopeloos ouderwetse LinkedIn netwerk. Hoe de toekomst er exact uit ziet? Dat is nooit helemaal duidelijk weer te geven. Echter een aantal ontwikkelingen zijn al erg duidelijk. Je zou in ieder geval kunnen zeggen dat er steeds meer sprake is van participatie en werken naar je mogelijkheden. Vervolgens zie je dat veel traditioneel werk verdwijnt door de steeds snellere technologische ontwikkelingen. Uiteindelijk zie je dat flexibiliteit steeds belangrijker wordt en zelfs extra dimensies krijgt: nieuwe taken, variatie in werktijden, meerdere banen tegelijkertijd. De mensen die 15 jaar geleden bij hun werkgever middels een contract voor onbepaalde tijd in dienst zijn getreden en die nu door reorganisaties geen baan meer dreigen te hebben worden straks wakker in een vreemde wereld. In plaats van direct een contract voor onbepaalde tijd mag je al blij zijn met een halfjaarcontact. En ineens moet je heel erg gaan onderscheiden in het solliciteren, want je merkt dat de concurrentie ook nog eens moordend is. Bepaalde functies zijn daarbij ook nog totaal aan het verdwijnen. En als dat net jouw functie betreft, dan is er genoeg reden om daar wakker van te liggen. Zonder zekerheid in werk, en dus inkomen, lijkt de toekomst minder rooskleurig, ondanks dat je wellicht heel veel ervaring hebt en een zeer gedegen niveau. Met name de kans dat onze functie gaat verdwijnen of significant gaat veranderen is gezien de technologische ontwikkelingen een hele reële. Wie denkt nooit van functie te gaan moeten veranderen in de toekomst is, eerlijk gezegd, naïef. Het is daarom eigenlijk helemaal niet logisch dat we vaak nog zo reactief zijn en wachten met het beantwoorden van de goede vragen, totdat het moment gekomen is dat het alleen maar lastiger is geworden om een nieuwe start te maken. Je staat eigenlijk meteen met 1-0 achter als je niet bent voorbereid op de veranderde arbeidsmarkt. Outplacement wordt dan meteen een lastige klus. Het badwater is koud aan het worden en het voelt niet prettig. Je zou dus al eerder moeten weten waar je kansen liggen, wat je kunt en waar en hoe je in de toekomst gaat werken. Ik weet dat het niet iedereen gegund is om zo ondernemend te zijn als het gaat om zijn of haar eigen carrière, om de regie in eigen handen te nemen, en een aantal jaar vooruit te denken en zich voor te bereiden op de toekomst, laat staan dat er altijd financiële ruimte voor is. Ik denk daarom juist dat er een grote rol is weggelegd voor werkgevers om enige sturing te geven aan het ontwikkelen van ondernemend gedrag en voor het aanbieden van loopbaan coaching op het moment dat het bad nog comfortabel is. Of in ieder geval mee te helpen als het gaat om een toekomstbeeld te vormen. De eerste stappen van een outplacementtraject beginnen wat mij betreft eigenlijk dus ideaal gezien al bij de aanstelling. En dit heeft niet alleen positieve gevolgen voor de potentiële arbeidsmarktmobiliteit en arbeidsmarktweerbaarheid van de werknemer, ook voor de werkgever heeft dit voordelen. De angst om je personeel voortijdig te moeten verliezen weegt niet op tegen de voordelen van personeel die vertrouwen heeft in eigen mogelijkheden. Door juist meer te sturen op ondernemend bezig zijn en regie pakken kun je je als onderneming onderscheiden. Wanneer je je als medewerker in staat acht de toekomst met een goed inzicht van de eigen mogelijkheden tegemoet te treden, voorkom je dat er angstig en krampachtig wordt vastgehouden aan de huidige positie. Nieuwe positieve invloeden van buiten worden omarmd en niet met wantrouwen bekeken. Als onderneming kun je dus ook veel makkelijker omgaan met veranderingen en meer met de tijd meegaan. De huidige verandering in de wetgeving stimuleert hierbij. Kijk maar naar de mogelijkheden van de inzetbaarheidskosten als onderdeel van de transitievergoeding. De kosten zullen er sowieso komen, dus waarom ze niet ten voordele inzetten op moment dat de investering ook nog kan renderen binnen de eigen onderneming!? De transitievergoeding wordt als een last ervaren, maar wellicht is het dan wel erg slim om deze last direct om te zetten in een knoeperd van een kans. Ach, de beste stuurlui staan natuurlijk aan wal, dus ik moet even met de billen bloot! Hoe doe ik het dan zelf binnen mijn eigen onderneming? Ik ben zelf nog maar 75% van mijn tijd kwijt aan dingen die bij mijn “functie” horen: HR advies, coaching & bemiddeling. Daarnaast ben ik echter ook met een totaal ander project bezig en ontwikkel ik me op het gebied van IT & Marketing. Mijn volgende inkomstenbron zal er dan ook totaal anders uit komen te zien, helemaal niet HR gericht wellicht, en dat voelt fantastisch, het geeft vertrouwen. De uren die ik besteed aan mijn “oude” functie ervaar ik veel intenser dan ik ooit deed in de afgelopen 15 jaar, want ik hanteer nu al nieuwe manieren van denken en uitvoeren en ik weet dat ik evolueer en groei. Het mooie is dat mijn passie voor “Mens & Arbeid” er na 15 jaar alleen maar door is toegenomen.” Meer passievolle artikelen: Als je als werkzoeker erg veelzijdig bent, is het niet makkelijk aan een baan te komen. Je bent moeilijker in een hokje te plaatsen als je op je CV verschillende functies hebt staan. Ook als je verder aangeeft open te staan voor meerdere mogelijkheden of zelfs voor een geheel nieuwe functie. Het is gewoonweg een nadeel. Dit is natuurlijk heel raar! Want sinds wanneer is het verkeerd om veelzijdig te zijn? Soms vertrouw ik mensen genoeg en dan laat ik mijn eigengemaakte tekeningen zien, of ik laat ze zien hoe ik snel een grappige cartoon op papier zet. Gelukkig krijg ik regelmatig de nodige positieve feedback, of zelfs aanmoedigingen om hier vooral mee door te gaan of om hier meer tijd aan te besteden. Vaak hoor ik ook: “Je hebt je roeping gemist!” Wat positief bedoeld is, maar wat op zich weer knap lullig is voor mijn overige vaardigheden. Ik ben toch wel goed bezig als coach en adviseur, dacht ik zo. Maar dat even terzijde. Los van het feit dat ik dat echte talent mis om tekenaar te zijn, hoe kom ik over op papier als ik bijvoorbeeld het afgelopen jaar full time iets anders had gedaan dan bezig zijn met mijn passie voor Arbeid? Stel dat ik een jaar lang illustrator ben geweest. Dan is dat nu geen voordeel voor me als ik weer ga solliciteren naar een HR functie. Daarnaast heb ik er ook moeite om te doen voorkomen dat ik heel specifiek voor één soort functie bij één soort organisatie kies. Als mij op de man af wordt gevraagd wat ik het liefst doe qua werk dan is het lastig voor mij om zeer specifiek te zijn. Ik vind namelijk meerdere dingen leuk. En ik hou er van om terug te kunnen vallen op mijn andere talenten. In de afgelopen weken kwam ik weer een aantal zeer veelzijdige kandidaten tegen en daar heb dan ook ik de meest interessante en inspirerende gesprekken mee gevoerd. Kandidaten die in de afgelopen tien jaar diverse en gevarieerde banen hebben gehad. Kandidaten die zijstappen hebben gezet om eens te kijken hoe het uitzicht elders is. Of die een tijd eigen ondernemer zijn geweest, of juist door de crisis een noodzakelijke andere route hebben bewandeld. Deze kandidaten zijn niet voor één gat te vangen en laten me zien dat dit de échte duizendpoten zijn. Echter door de verschillende beroepen en gevarieerde werkzaamheden lijkt het op papier dat deze kandidaten wispelturig zijn. Het CV gaat alle kanten op, en logica en focus ontbreekt op het eerste gezicht. Een recruiter of selecteur die de CV ziet, kan hier de nodige moeite mee hebben. Want wat voor werk zou de kandidaat dan echt willen gaan doen? Is dat exact te omschrijven? Nee, dat lukt waarschijnlijk niet. De richting is niet eenduidig. Het lijkt logisch en het is makkelijker om te kiezen voor de kandidaat die een meer eenduidig profiel heeft. De kandidaat waarvan je zeker weet dat hij in het verleden al meerdere jaren binnen dezelfde branche of vakgebied actief is geweest. Deze heeft altijd de voorkeur en daarvan zijn er op dit moment ook plenty. Dus de keus is wel erg makkelijk gemaakt. Grote veelzijdigheid is dus echt een nadeel. Het gevaar is nu dat je als veelzijdige kandidaat je gedwongen voelt om oneerlijk te zijn over wat je het liefst wil en kan. In een sollicitatie moet je doen alsof je reageert op je droombaan die je voor de rest van je leven gaat doen. Ook al is het een tijdelijke functie. Vreemd toch. Het liefst wordt je als veelzijdig mens beïnvloed door nieuwe ontwikkelingen. Je blijft je het liefst ondernemend gedragen en je blijft grenzen verleggen. Je past je aan, en staat open voor uitdagingen. Je bent juist voor veel functies erg gemotiveerd, en sluit mogelijkheden niet direct uit. Altijd vraag je je af wat er buiten je gezichtsveld afspeelt. Dit is niet verkeerd! Dit maakt dat je je juist beter kunt aanpassen en dat je niet blijft hangen in één richting. Dit zijn toch excellente eigenschappen!? Ik vraag me dan ook sterk af… Sinds wanneer is veelzijdigheid een nadeel? Waarom wordt een kandidaat met de juiste toekomstgerichte eigenschappen door strakke vacature-eisen zo snel buitengesloten? Gezien snelle technologische veranderingen, fusies en overnames, globalisering en toegenomen competitie dienen organisaties juist steeds meer adaptief te zijn! Denk na. Door veranderingen in organisatiestructuur, technologie en taakverdeling wordt in toenemende mate van de werknemers vereist dat ook zij hun gedrag kunnen aanpassen en nieuwe vaardigheden weten te verwerven. Veelzijdige medewerkers kunnen dit, én willen dit, en zijn dus wat mij betreft onmisbaar voor de adaptieve vaardigheden van de organisatie. Zonder deze veelzijdige medewerker kan een bedrijf het nog behoorlijk lastig krijgen in de toekomst. Stilstaand water stinkt op den duur. Bedrijven met lef die nieuwe ontwikkelingen omarmen, werpen zich dus logischerwijs juist vol overgave op deze veelzijdige kandidaten. Wat mij betreft is veelzijdigheid te allen tijde de eerste harde eis! Dan alleen kijk je naar de toekomst. Wees gerust als je een veelzijdige werkzoeker bent. Je bent straks hard nodig. Veelzijdigheid kent door de verdere flexibilisering van de arbeidsmarkt steeds meer voordelen voor jou in de toekomst. Je zult steeds vaker van je andere talenten gebruik moeten maken in de arbeidsmarkt. Ik wacht in ieder geval met spanning op de eerste CV waar ik tegenkom dat iemand zegt een Gepassioneerde Banketbakker/Softwareontwikkelaar te zijn. Of een Commercieel ingestelde Conducteur/Grafisch Ontwerper. Ik zeg dat veelzijdigheid een kracht is en dat je daar trots op mag zijn. Ik doe hierbij dan ook een oproep aan recruiters en selecteurs om vaker te kiezen voor de kandidaat met een veelzijdig profiel. Ik ben in ieder geval erg jaloers op sommige profielen. Ik denk dus ook alvast na over mijn nieuwe. Ik denk echter niet dat ik iets moet doen met mijn “ humoristisch tekentalent”. Voor nog meer veelzijdigheid: “Hoezo, gat in je CV?” Stel, je bent een fantastische professional, een prima medewerker, een werk-talent. Je bent een harde werker….. maar helaas even zonder werk. Aan genoemde kwalificaties alleen heb je dan niet altijd genoeg om aan de bak te komen. Ongewenst heb je als werkzoekende de functie van “sollicitant”. En vaak moet je dan dingen kunnen die voor je normale werk niet altijd nodig waren. Je gaat als fulltime sollicitant als het ware hele andere ervaring opdoen en je gaat andere vaardigheden en kwaliteiten van jezelf aanspreken. Ik vraag me dan wel eens af of we de functie van sollicitant niet heel erg onderschatten. Kun je wellicht niet gewoon trots op je CV laten zien wat je nu als sollicitant aan het doen bent? Het is namelijk een veeleisende dagbesteding: Hier een aantal functie-eisen van een gekwalificeerde sollicitant:
Maar vooral heb je incasseringsvermogen. Het vermogen positief te blijven na tegenslagen. Als sollicitant ben je in staat om tijdens sociale gebeurtenissen vrolijk te blijven en geloof in jezelf te blijven uitstralen. Je bent in staat rustig te blijven als de UWV-werksite uitvalt of als je een afwijzing krijgt op een sollicitatie die ontzettend standaard is. Je hebt aan een halve zin genoeg. Als het ware begin je voorspellende gaven te ontwikkelen. Hoe efficient ben je dan wel niet? Namelijk, als je de volgende woorden leest: “Wij moeten u helaas mededelen dat wij hebben gekozen voor….", weet je al zonder verder te lezen dat de zin zal eindigen met: “.....iemand… die beter binnen het profiel past.” Het is toch gek dat je deze kwaliteiten en vaardigheden die je als sollicitant aan het ontwikkelen bent niet op je CV kunt zetten? Me dunkt dat je met deze ervaring een heel eind kunt komen op de werkvloer. Wat je ook wil zijn of worden. Ik stel voor dat recruiters en selecteurs de inspanningen en de ervaring van een doorgewinterde sollicitant niet onderschatten. Hoezo, een gat in je CV? Wat een ervaring! En hier nog meer relevante artikelen voor de sollicitant die goed voor de dag wil komen: Hoe de perfecte wereld die ons wordt geschetst in hippe kookboeken totaal niet klopt. En hoe het komt dat hardnekkig verzuim er nog steeds is…
We zijn verwend, mijn vrouw en ik. Wat ik graag doe is lekker eten maken. Soms gaan we wel eens uit eten en dan kijken mijn vrouw en ik elkaar aan, “Tja, thuis smaakt dit lekkerder.” Luxeprobleem natuurlijk. Ter inspiratie lees ik kookboeken. Laatst kreeg mijn vrouw een kookboek van Rens Kroes cadeau. “On the Go”, heet het. Prima recepten, lekker eten. Echt. Maar….. De wereld die hierin wordt geschetst kan natuurlijk nooit van de ene op de andere dag werkelijkheid worden. Eten wordt gekoppeld aan lifestyle. En dat een gezonde lifestyle (óók als je het druk hebt) niet ingewikkeld hoeft te zijn. Rens leert ons dat je veel kunt “preppen”, dat je bijvoorbeeld op zondag al dingen kunt maken voor de rest van de week. Opdat je leven er een stuk makkelijker van wordt. Ik zal u een voorbeeld geven, waarom dit totale onzin is. Welkom in de wereld van de Zoete Aardappelchips. Ik ben er dol op! Net als Rens! En Rens heeft een recept waarmee je binnen 35 minuten 3 zoete aardappels hebt omgetoverd tot een bakje gezonde chips. Wow Rens, hoe Fix je dat? Tell Me! De voorbereidingstijd klinkt al super. Die is slechts 5 minuten, Hierin ga je de aardappels schoonmaken en in flinterdunne plakjes snijden. Met mijn kaasschaaf zit ik drie aardappelen te snijden, maar na 5 minuten ben ik nog niet klaar. En mijn vingers zijn niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Maar ja, ik ben een klungel. Wellicht dat dat het verschil is. Ik voel me op dat moment niet echt Happy en ik Enjoy het niet echt. Maar ach, de aanhouder wint, Gewoon doorgaan, ook al duurt het iets langer. De volgende stap is de bereiding. Kan niet Easy genoeg zijn, toch? “Spreid de rauwe chips uit op de bakplaat”.... En we zijn Ready to Roll, toch? Het is gemakkelijk, tot je leest: “Leg ze niet over elkaar, want dan worden ze niet knapperig.” Maar wacht even. Ik heb van die drie aardappelen (die best groot kunnen zijn) behoorlijk wat flinterdunne plakjes gesneden. Die passen echt niet op mijn bakplaat allemaal (ook al heb ik aardig wat plakjes die bebloed waren weggegooid.) Ik weet niet hoe groot Rens’ bakplaat is, maar ik heb gewoon een oven die normaal is qua grootte. In plaats van 30 minuten baktijd is er bij mij sprake van drie bakplaten, dus 3x30 minuten baktijd! Die tijd heb ik niet, ik heb het druk, weet je nog? En ik heb maar één oven! Dus tegelijkertijd kan ook niet. Ik wil best gezond doen, maar ik heb op dit moment gewoon zin om naar de Jumbo te rijden en binnen een half uur heb ik alle zakken chips die ik nodig heb voor de komende drie jaar in huis. Dat noem ik nou eens efficiënt “preppen”! Lekker een pilsje erbij en genieten van de tijd die ik over hou op mijn zondagmiddag. Dan kan ik echt even Enjoy voelen, You Know?! Op papier staat het allemaal zo mooi, maar de werkelijkheid bestaat niet uit ideale plaatjes. Ik ben geen hippe “work hard”, “happy prepper”, met een succesvolle uitstraling en mooi uiterlijk. Ik ben een 40 plusser met iets te veel zwemband; een stresskip met weinig tijd en ultra-onhandig. Dat is de realiteit. En daar zullen we het mee moeten doen. Maar, ik maak ook met alle plezier dezelfde fouten als deze hippe kookboeken. Regelmatig kun je me betrappen op mijn uitleg over hoe verzuim terug te dringen. En de fout die ik daarbij kan maken is door het perfecte plaatje te schetsen. En dat perfecte plaatje klopt gewoon niet. Ik zal een voorbeeld geven. Ik heb vaak makkelijk praten door aan te geven dat één van de sleutels voor lagere verzuimkosten het voeren van frequent-verzuim gesprekken is. Ook kan ik uitleggen hoe je dat het beste kunt doen en waarom het nut heeft. In de praktijk echter kan het voorkomen dat er gewoonweg te weinig tijd is om dat consequent en zorgvuldig te doen. Het is namelijk best heel lastig. Wellicht is de sleutel niet het voeren van het gesprek, maar heb je eerst nog een gespreksvaardigheden-training nodig. Of ben je als enige leidinggevende die gesprekken aan het voeren, terwijl de cultuur binnen de organisatie er nog niet open voor staat. Zat redenen waarom een Easy recept niet zo zo snel een Dream Fix is. Als ik een verzuimtraining geef dan vertel ik hoe ik het zie en wat u in mijn ogen het beste kunt doen. Maar wat u niet moet verwachten is dat de tools en tricks die kunnen worden toegepast direct uw verzuimpercentage significant omlaag doet gaan. Van de ene op de andere dag. Flinterdunne schijfjes snijden vergt de nodige oefening. Dat Rens het in vijf minuten kan, komt omdat zij talent heeft en wellicht ook de betere Tools For The Job. Het is de kunst nieuwe vaardigheden en kennis op een juiste manier in je leven in te passen, en soms moet je jezelf in de spiegel aankijken en bedenken dat je niet Rens Kroes bent. Een boekje van haar kopen helpt niet, niet direct in ieder geval.. Wat je wel kunt doen is lezen en leren, en voor jezelf behouden wat goed is. Verwachtingen bijstellen en recepten aanpassen aan je eigen omstandigheden. En wellicht moet je eerst niet investeren in nieuwe recepten, maar eerst in beter kookgerei. Hoog verzuim is niet alleen met een paar hippe recepten op te lossen. Wat verder geen onzin is: Ben jij die “Spin in een Web”? Die "onmisbare Duizendpoot” ? Heel mooi, maar pas dan wel op dat je in ieder geval geen cliché wordt! Het is een kracht als je je beeldend kunt uitdrukken. Een beeld zegt soms meer dan duizend woorden. Dit geldt met name voor het dierenrijk. We vereenzelvigen ons heel graag met de nodige beesten. Als ik zeg “Je bent een rat”, dan begrijp je dat ik je geen compliment geef. Dieren worden dus ook veel gebruikt in een CV of in een sollicitatiebrief. Ik zie deze als ik collega’s help met recruitmentwerk, of vanuit mijn loopbaanbegeleiding trajecten. In de afgelopen 15 jaar kreeg ik er veel van onder ogen. Heel veel. Duizenden brieven en CV’s. En het valt me op dat als ik nu een spin of een duizendpoot tegen kom, dat ik de brief of CV minder goed weet te waarderen. De duizendpoot en de spin worden voor mij clichébeestjes. En clichés blijven wel hangen, maar zijn saai, eentonig en voorspelbaar. En dat is natuurlijk niet jouw bedoeling als je solliciteert. Zo kan iedereen zich een beeld vormen van een spin in zijn web. Je weet me meteen duidelijk te maken wat er wordt bedoeld. Het is echt een super sterk beeld. Ik waardeer die spin ook heel erg, persoonlijk gezien. Maar dit beeld van de spin is zo sterk, het is zo’n ontzettend groot succesnummer, dat het te vaak is gebruikt inmiddels. Dat het stom genoeg vervelend kan gaan worden. “Bohemian Rapsody” van Queen is een goed nummer, maar als ik het elke dag tien keer hoor begin ik me er aan te ergeren. En eerlijk: ik baal daar van als een stier. Ik laat me ergeren door een cliché en ik waardeer je sollicitatiebrief daarom minder. Dat wil ik niet, maar onbewust speelt het wel mee. Ik voel me als een vis in het water als ik wat creatiefs mag doen, dus daarom heb ik er een tijdje terug al het volgende stukje “poëzie” over geschreven…. Sollicitatie Als creatieve duizendpoot voel ik me als een vis in het water, om voor u een spin in een web te zijn Ik ben de ultieme werkmier een behoorlijke bezige bij, zeg maar zo trouw als een hond Ik ga nooit als een kip zonder kop te werk Maar wel als een hongerige leeuw op zoek naar succes Als u een echte sales-shark zoekt? Ik ben dus uw gans met de gouden eieren! Uw paradijsvogel! Zo slim als een uil. Als u mij niet kiest bent u dus…. een rund Wellicht is het dus de kunst een cliché zo sterk door te voeren dat het weer origineel en creatief wordt, maar voor het overige adviseer ik helaas toch er rekening mee te houden dat het onbewust je sollicitatie kan schaden. Het mag niet zo werken, maar dat doet het wel. Voor meer keiharde mening: |
Details
Archieven
Juli 2022
Categorieën
Alles
|